ομφακίτης

ο (ΑΜ ὀμφακίτης, Α θηλ. ὀμφακῑτις, -ίτιδος)

αργιλοπυριτικό ορυκτό τού σιδήρου και τού μαγνησίου, που περιέχει ασβέστιο και νάτριο και ανήκει στην ομάδα τών πυροξένων

μσν.-αρχ.

οίνος που παρασκευαζόταν από άγουρα σταφύλια, ομφακίας

αρχ.

1. προσωνυμία τού Διονύσου

2. το θηλ. ως επίθ. άγουρη («ὀμφακῑτις ἐλαίη», Ιπποκρ.)

3. το θηλ. ως ουσ. η κηκίδα τού δένδρου δρυς

4. φρ. «ὀμφακίτης λίθος» — ονομασία ενός πράσινου λίθου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄμφαξ, -ακος «άγουρο σταφύλι» + κατάλ. -ίτης / -ῖτις (πρβλ. καπνίτης / -ῖτις, μηλίτης / -ῖτις)].